Natuurmonument De Beer

Het gaat slecht, verder gaat het goed

 

De uitspraak van ‘Ik ben geen buitenmens’ zal bij menige luisteraar op de lachspieren hebben gewerkt. Ik deed de genoemde uitspraak op zondag 12 maart 2018 in het radioprogramma 'Vroege Vogels', toen mijn boek ‘Fraaie schepsels. De geschiedenis van de grote stern in Nederland’ met Menno Bentveld werd besproken. Later, te laat dus, bedacht ik me dat het beter ware geweest als ik had gezegd: ‘Ik ben geen buitenmens meer.’ Met de nadruk dus op meer. Daarmee zou ik immers hebben gesuggereerd dat ik ooit wel een buitenmens was geweest. En dat was ik vroeger ook; ik zeg het maar even om misverstanden te voorkomen.

Terugdenkend aan de uitspraak, al of niet met of zonder ‘meer’, constateer ik dat de buitenmens er niet meer is. Ook al niet meer, want de fietsmens – want nu een elektrische fiets –, de lateavondmens – want om negen uur naar bed –, de vroegeochtendmens – want tot minstens acht uur in bed – en de [vul maar in] mens behoren sinds mijn herseninfarct in 2011 tot het verleden. Dat herseninfarct speelt mij tot op de dag van vandaag parten. Erger is echter dat nader onderzoek na het infarct bracht aan het licht bracht dat ik een vorm van bloedkanker — in feite is het beenmergkanker — heb. De eerste diagnose was essentiële trombocytemie. Later, na wisseling van specialist, is dit bijgesteld naar een overgang van polycythaemia vera naar myelofibrose. Het is een ernstige, invaliderende ziekte. Toch kan ik mensen verrassen met de opmerking: ‘Het leven is best mooi.' Ik meen dat oprecht. Het gaat om genieten van wat ik nog wel kan en niet zeuren om wat er niet meer is.

Het gaat slecht, verder gaat het goed