Laatste wijziging
15 oktober 2018
Hoe het zat met de morinelplevier beschreef Niesen al in 1935 in een artikel in De Wandelaar. Niesen: 'Deze vogel is verbazend mak, mensenvrees is hem bijna onbekend.' Inderdaad, doordat deze vogels in hun broedterreinen in Lapland geen mensen tegen komen, kent de morinelplevier geen angst voor mensen, zo is de algemeen verklaring voor het uitzonderlijke gedrag van de morinelplevier. Zonder veel moeite laat de vogel zich tot op korte afstand benaderen.
Binsbergen beschreef het als volgt: 'Dan besluit ik om het kruipend te probeeren, want toch, redeneer ik bij mijzelf, wanneer ze een mensch niet kennen, beteekent zoo'n verschijning ook iets ongewoons voor hen en als ik op handen en voeten ga lijk ik meer op een rendier, die ze wel kennen en waar ze vertrouwelijk meer omgaan. Inderdaad, dat schijnt te helpen, op handen en voeten kruip ik achter hen aan en ze worden nog vertrouwelijker'.
Ouweneel beschreef het kenmerkende jaarlijks in augustus terugkerende tafereel op De Beer jaren later nog eens treffend in een artikel in Het Vogeljaar. Ouweneel: 'Het was niet moeilijk om op de grote vlakte van het Groene Strand de Morinelplevieren te ontdekken. Indien men in de verte een groep ornithologen ordeloos zag rondkruipen – voor een niet-ingewijde stellig een onverklaarbaar tafereel – dan wist je waar de Morinelplevieren te vinden waren.' Het aantal morinelplevieren dat op De Beer neerstreek, was overigens niet groot. Sommige jaren ging het slechts om een enkeling tot in andere jaren hooguit enkele tientallen. Maar een fenomeen was het.
Morinelplevier op De Beer met rechts Willem Visser, een vogelvriend van Nol Binsbergen, ca. 1938. Foto Nol Binsbergen. [Met dank aan Ruud Vlek]
Een lid van de familie Ouweneel besluipt een morinelplevier, 12 september 1959.
Foto Karel Schot/collectie Gerard Ouweneel.
15 oktober 2018
De morinelplevier van dichtbij op de foto. Foto's Henk Vogelzang.
De morinelplevieren trekt zich van niets en niemand wat aan. Foto Henk Vogelzang.
— Visdief
— Kemphaan